Tien jaar geleden verhuisde ik vanuit de stad naar Limburg. Als onzeker, 10 jarig meisje dat erg van toneelspelen hield wist ik me geen weg te vinden in het leven van de kinderen in mijn boeren dorp. Op een bepaald moment zei mijn moeder dat ze iets voor me had gevonden, een toneelles in Venray. Met volle blijheid en kriebels in de buik van opwinding ging ik naar mijn eerste toneelles. Wat een ervaring, allemaal kinderen die het niet raar vonden wat ik deed. Schreeuwen zo hard we wilden, de gekste bewegingen maken met ons lichaam en alle emoties eruit gooien. En mijn leraar Frank deed gewoon lekker mee en wist alle gekkigheid te sturen. Toneel stukjes van de Dikke koning friet tot Ping, Pong, Po. Heerlijk vond ik het, iedere dinsdag was weer een feestje.
Na twee jaar had ik er nog geen genoeg van. Ik ging naar de middelbare school en mocht van Frank naar de groep met de wat oudere kinderen. ‘Dat kan Jella wel aan’, zei hij. Ik vond het heel stoer maar merkte wel dat deze groep een stuk serieuzer was. Ik maakte langzaam kennis met monologen, jabbertalk en bewegingstoneel. Heel eng vond ik het, maar zo fijn om te merken dat ik alles los kon laten. Frank was niet meer echt een leraar, maar meer een opvoeder geworden. Binnen het toneel wereldje was Frank mijn papa, hij leerde me de kleine dingetjes en heeft mijn passie heel erg vergroot. Op een gegeven moment ontstond er een talentenklas en vroeg Frank of ik auditie wilde doen. Ook dat vond ik weer heel eng maar ik wilde me graag verder ontpoppen. Na veel twijfelen heb ik toch auditie gedaan.
Eenmaal aangenomen bij de talentjes was het helemaal geweldig. Iedere dinsdag 2,5 uur toneel, donderdag een uur dans en zaterdag 2 uur musical. Met alle energie die ik had ging ik er in en genoot ik met volle teugen. Het was hard werken, zoals de echte toneelwereld, maar het was het waard. Dit was meteen mijn eindexamenjaar en ik wilde eigenlijk toch wel graag naar de toneelschool. Frank heeft met mij heel hard gewerkt en me veel uitgelegd over de toneelscholen. Ik was 16 en eigenlijk nog heel jong om naar de toneelschool te gaan. Uiteindelijk heb ik auditie gedaan en werd ik plots aangenomen. De grootste verassing ooit.
Inmiddels ben ik een heel ander pad gaan volgen, maar Frank, en zijn toneellessen hebben mij gemaakt tot wie ik ben. Ik heb mij over angsten leren heen zetten en heb mij echt ontpopt. Dat was ook wat ik nodig had. Toneel zal altijd een ding van mij zijn en ik zal ook heel mijn leven met liefde blijven spelen.